Autor wpisu
Łukasz Rogowski
doradca podatkowy, kierownik referatu kontroli podatkowej w Urzędzie Miasta Szczecin; praktyk posiadający wieloletnie doświadczenie związane z weryfikacją prawidłowości opodatkowania w podatkach lokalnych; autor wielu opracowań dotyczących efektywnego poboru podatków lokalnych, a także procedur podatkowych
Podatnik ma decyzję o zakończeniu rekultywacji, np. w kierunku wodnym bądź rolnym, ale nadal w ewidencji gruntów widnieje K czy Tr. Czy do momentu zmiany w EGIB płaci według stawek pozostałych za te grunty, a od następnego miesiąca po zmianie, np. za grunt rolny czy wodny?
Problem poruszony w pytaniu, wiąże się z bardzo istotnym zagadnieniem dotyczącym związania organu podatkowego zapisami zawartymi w EGiB. Zgodnie z art. 21 ust. 1 prawa geodezyjnego i kartograficznego: „Podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków”. Pojawia się zatem pytanie: czy organ podatkowy wymierzając podatek może przyjąć stan faktyczny na podstawie dokumentów sprzecznych z zapisami EGiB?
W analizowanym stanie faktycznym klasyfikacja gruntu nie odpowiada realnemu przeznaczeniu terenu, który został zrekultywowany. Jednak dla rozstrzygnięcia sprawy wiążące są zapisy EGiB. Zgodnie z art. 1a ust. 3 u.p.o.l. przez użyte w niej określenia:
„1) użytki rolne,
2) lasy,
3) nieużytki,
4) (uchylony),
5) grunty zadrzewione i zakrzewione,
6) (uchylony),
7) grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi oraz grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi,
8) grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi
- rozumie się grunty sklasyfikowane w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków”.
Zapis ten w połączeniu z art. 21 ust. 1 prawa geodezyjnego i kartograficznego oznacza, że na potrzeby opodatkowania nieruchomości wiążący jest zapis dotyczący klasyfikacji gruntu. W tym zakresie organ nie może przyjąć stanu odmiennego od zawartego w ewidencji. Konsekwencje tych zapisów można ująć w następujący sposób: Organ ustalając stan faktyczny na potrzeby wymiaru podatku bada w jaki sposób zostały sklasyfikowane grunty, a nie to jakie jest ich rzeczywiste przeznaczenie czy stan. Zatem w stanie faktycznym sprawy klasyfikacja K lub Tr oznacza, że grunty powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości. Natomiast stawka tego podatku jest uzależniona od wykazania związku z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
PPLiFS12(262)2022