Autor wpisu
Rafał Dowgier
profesor doktor habilitowany nauk prawnych, pracownik Katedry Prawa Podatkowego na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Białymstoku; członek Zespołu Eksperckiego ds. Lokalnego Prawa Podatkowego
Podatnik złożył wniosek o zastosowanie ulgi inwestycyjnej w podatku rolnym. Dołączył stosowne dokumenty. Podatnik posiada grunty własne oraz oddzielne konto na grunty, które dzierżawi na podstawie umowy dzierżawy w zamian za świadczenie emerytalno-rentowe. Obowiązek podatkowy został przeniesiony na dzierżawcę. Mam pytanie, czy mogę zastosować ulgę na obydwu pozycjach?
Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy o podatku rolnym „Ulga inwestycyjna przyznawana jest po zakończeniu inwestycji i polega na odliczeniu od należnego podatku rolnego od gruntów położonych na terenie gminy, w której została dokonana inwestycja - w wysokości 25% udokumentowanych rachunkami nakładów inwestycyjnych.” Jak dalej stanowi ten przepis w ust. 3a „Kwota ulgi inwestycyjnej jest odliczana z urzędu w decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Podatnicy obowiązani do składania deklaracji na podatek rolny odliczają, określoną w decyzji w sprawie ulgi inwestycyjnej, kwotę przyznanej ulgi od należnego podatku rolnego.”
Z powyższego wynika, że organ podatkowy odlicza ulgę od podatku należnego do gruntów z terenu danej gminy. Zatem nie ma tutaj znaczenia, czy te grunty podatnik ma na własność czy w dzierżawie. Na marginesie, w mojej ocenie, nie ma podstaw do tego, aby w takim przypadku podatnik miał dwie decyzje wymiarowe. Podatnik w jednej decyzji powinien mieć opodatkowane grunty bez względu na to, czy są jego własnością czy też są w wieczystym użytkowaniu, posiadaniu zależnym czy samoistnym. Wyjątkiem jest odrębne opodatkowanie gruntów we współwłasności lub współposiadaniu, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 5 u.p.r. stanowią wtedy odrębny przedmiot opodatkowania.
PPLiFS5(255)2022